Al jarenlang in een hecht slagersteam met papa Stefan.  — ©  fvv

Haar eerste werkdag na een welverdiende vakantie werd voor Laure De Clercq (27), die samen met papa Stefan de slagerij langs de Koning Albertlaan in Lochristi runt, een nachtmerrie. Een herseninfarct zette haar al hectische leven op zijn kop. Drie maanden later, middenin een lange revalidatie, brengt ze er een boek over uit. “Want niets is vanzelfsprekend in het leven”, vertelt ze.

“8 maart was het, de eerste dag dat de slagerij na de congé opnieuw zou opengaan. Ik voelde een enorme hoofdpijn, het leek alsof ik op een draaimolen zat en de hele kamer tolde. Ik blijf het beschrijven als het gevoel dat ik zou sterven”, herinnert Laure zich. “Stappen ging ook moeilijk en toen ik viel van de hoofdpijn gleed mijn bril uit mijn handen. Ik wilde hem oprapen, maar stelde vast dat mijn linkerkant niet mee wilde.”

“Goed, ik was 26 en kerngezond tot die dag. Ik maakte mij niet meteen grote zorgen. Papa had het door zijn medische achtergrond bij de brandweer sneller door dat het grondig fout liep. Onderweg naar ziekenhuis Maria Middelares werd Laure haar spraak moeilijker en ook haar zicht veranderde. Toen haar man Dwayne arriveerde, functioneerde ze helemaal niet meer.

Over de momenten daarna herinnert de immer vrolijke Laure zich weinig. “Dat is een zwart gat”, klinkt het. “Ik weet nog dat ik zo goed als besprongen werd door vier verpleegkundigen en dat ik razendsnel onder de scanner lag. De diagnose volgde snel: een trombose in mijn kleine hersenen, waardoor mijn coördinatie links, mijn kortetermijngeheugen én mijn cognitieve vaardigheden aangetast waren. Een klonter bleek veroorzaakt te zijn door een aangeboren hartafwijking waaraan ik ondertussen geopereerd ben.” (Lees verder onder de foto)

”Niet alleen mijn leven, maar ook dat van mijn familie is veranderd, besef ik.”   — ©  rv

Veertien weken na de feiten kijkt Laure al terug op de rollercoaster aan emoties en brengt ze er een boek over uit. Toen ik wilde zijn wie ik was vat haar huidige kijk op haar jonge leven perfect samen, op het moment dat haar revalidatie van drie dagen per week enorm veel van haar vergt.“Kiné, ergotherapie en logopedie: ik moet er altijd weer van bekomen. Alles weer leren wat ik niet meer kan, is de opgave. Dat gaat van blokken stapelen, over stappen op een loopband tot fijne motoriek oefenen.”

“Het is een lange weg om terug te keren naar mijn gewone leven, al mis ik de slagerij en de mensen enorm. Ik heb altijd aan een heel hoog tempo van 14 uur per dag geleefd. Dat is nu niet meer aan de orde. Momenteel ben ik snel overprikkeld door allerlei geluiden en bewegingen, mij concentreren is enorm ingewikkeld. Ik besef dat ik mijn lichaam en mijn geest de tijd ga geven. Tot het goed komt. Al wil ik het natuurlijk liefst allemaal sneller doen gaan”, zucht Laure.

“Hoe je op zo’n relatief korte periode alles op papier kan zetten om het met de wereld te delen? Eigenlijk begon ik eerst gedichtjes te schrijven in functie van mijn kortetermijngeheugen. Ik wou zo veel mogelijk noteren om mij opnieuw dingen te herinneren. En ook gevoelens op papier zetten, gewoon, op een doodeerlijke manier.” (Lees verder onder de foto)

De cover van het boek van Laure De Clercq — © RV

“Het boek is er met veel tranen gekomen, want het is een mentaal gevecht dat ik nog elke dag moet leveren”, klinkt het. “Frustrerend om mee te maken en ook heel moeilijk om aan mensen uit te leggen. Dus leek het op papier zetten de beste keuze. Ik wil mensen met een hersenletsel mee helpen en ze laten voelen dat ze er niet alleen voor staan. Want eerlijk, dit is een kut situatie , een beter woord is er niet. Ongeacht hoe jong of oud je bent.”

“Natuurlijk heeft dit mij veranderd, maar in positieve zin”, klinkt ze vastberaden. “Zo heb ik de waarde van familie en vrienden nog beter leren te beseffen. Ongelooflijk hoe lief en begrijpend iedereen voor mij was en is. Mijn partner op de eerste plaats. Merci aan iedereen ook voor alle bezorgdheden en sms’jes. Ik realiseer mij dat die trombose mijn leven veranderd heeft, maar ook die van mijn familie en iedereen rond mij”, stelt Laure duidelijk.

“Je mag niets vanzelfsprekend vinden in je leven, ik zat op een sneltrein maar weet nu dat die ook kan botsen. We vergeten vaak te leven in de hectiek van elke dag. Ik ga nog steeds leven voor mijn gezin, voor mijn slagerij, maar ook voor mijn leven zelf. Het klinkt cliché, maar echt: we zijn hier maar één keer .”

“Weet dat ik nu ook anders ga omgaan met mensen die iets mankeren . We vergeten veel te veel écht te luisteren naar mensen, en maken er ons - met goede bedoelingen natuurlijk - van af met een ‘ge ziet er al goed uit ’. Maar dat is niet altijd wat mensen willen horen. Oprecht vragen hoe het is, en tijd nemen om naar iemand te luisteren voor wie de sneltrein even gestopt is. Dat ga ik voor altijd onthouden”, besluit ze.

Het boek van Laure De Clercq kan voorbesteld worden via deze link. Het kost 16.99 euro. Ook in de slagerij van Stefan en Laure zal het verkrijgbaar zijn, en ook met Standaard Boekhandel wordt de verkoop bekeken. Zelf Laure en haar boek ontmoeten kan op de ondernemersmarkt in Pitch Kaffee in Dorp-Oost op 3 juli.

Wil jij toegang tot alle artikels van Het Nieuwsblad? Duik in onze plusartikels en lees er elke maand 3 naar keuze gratis.

Onverwachts was het niet, maar het Provinciaal Domein Wachtebeke is zaterdag en zondag massaal ingenomen door vreemde bezetters. Gelukkig maar in het kader van ‘Historia Mundi’ dat dan weer een …

De eerste Oekraïense vluchtelingen zijn vrijdag aangekomen in het voormalig klooster in de Bosdreef in Lochristi. Het gaat om twee koppels, waarvan één met een kind. Begin volgende week komt er …

Wie zich komend weekend wil verkneukelen aan gevechten tussen groepen Vikingen, ridders of andere wrede volksstammen, kan best afzakken naar provinciaal domein Puyenbroeck in Wachtebeke.

Het sierteeltbedrijf Floréac werd door het Franse toonaangevende magazine Jardineries opnieuw bekroond met de Trophée d’Or als beste leverancier van kamerplanten en snijbloemen. Het Oost-Vlaamse …

“Is er iets lekkerder dan zalm”, vraagt Myriam Minne zich af. “Ja! Langzaam gegaarde en afgebrande zalm. Serveer er groene asperges, aardappel tuiles en een mierikswortelcrème bij en je hebt een …

Geïnteresseerd in een stukje dorpsgeschiedenis en in de prachtige folklore van reuzen? Dan kan u komend weekend blinken als één van de reuzenkinderen van Manten en Kalle, die voor de tweede keer in …

Zondag gaat de N70, de gewestweg tussen Lokeren en Lochristi, weer helemaal open. Sinds september 2020 was de drukke verbindingsweg afgesloten om de doorsteek door Zeveneken opnieuw aan te leggen.

De Nautic Model Hobby Club (NMHC) organiseert samen met de WVG Surfclub Beervelde-Lochristi een opendeurweekend op zaterdag 2 en zondag 3 juli. Voor de club is dit een ideale gelegenheid om niet …

Ook de Dorpsstraat heeft twee jaar moeten wachten voor een nieuw wijkfeest. Na die gedwongen pauze is het feestcomité van de wijk er volledig klaar voor.

Slagerij Erik en Mia sluit woensdag definitief de deuren. Dertig jaar geleden namen ze de zaak van vader Roger De Waele over en bouwden ze die verder uit tot een delicatesseslagerij. Gezien er geen …

Haar eerste werkdag na een welverdiende vakantie werd voor Laure De Clercq (27), die samen met papa Stefan de slagerij langs de Koning Albertlaan in Lochristi runt, een nachtmerrie. Een …