Waarom zijn de dingen dit jaar zo bearish geworden? Is de recente opleving een signaal van de bodem, en zo niet, wanneer zal het eindigen? Wat is de betekenis van het leven?

Drie grote vragen. Hoewel ik er niet zo zeker van ben dat ik vandaag aan de laatste toe zal komen, laten we in ieder geval de eerste twee bespreken.

Zoekt u actueel nieuws, goede tips en markt analyses? Schrijf u vandaag in voor de Invezz nieuwsbrief.

Laten we eerst het laaghangend fruit pakken. Waarom is makkelijk te beantwoorden. Markten zijn cyclisch en wat we nu zien is niet anders dan in voorgaande decennia. Het boom-bust-karakter van de economie is bij iedereen bekend, en na de ellende van de crash van 2008 verliep het vlot op de markten met een up-only bull run die meer dan een decennium heeft geduurd.

Ik heb het rendement op de aandelenmarkt uitgezet tegen recessies van de afgelopen 100 jaar, waarbij het onderstaande in context plaatst hoe lang de recente bullmarkt regeerde in vergelijking met eerdere cycli.

Dus ja… het is niet bepaald een verrassing dat Daddy Recession bij ons aanklopte. Net als je schoolprincipe nadat je uit de Ierse klas bent getrapt omdat je sportuitrusting van een klasgenoot op een projector die aan het dak hangt, had gegooid, zal hij altijd op een bepaald moment aankloppen (een bizar specifieke vergelijking).

Sommige mensen hebben de gewoonte om te eten, slapen, socializen of in leven te blijven. Als je in een van die categorieën valt, heb je waarschijnlijk gemerkt dat dingen duurder zijn, omdat inflatie de economie in zijn greep houdt.

Dit komt door een aantal factoren. De Russische oorlog helpt niet – de energieprijzen zijn in de war en de oliesituatie is duidelijk zwaar getroffen. De inflatie nam echter al toe lang voordat Poetin in februari Oekraïne binnenviel.

Er waren ook problemen met de toeleveringsketen, waardoor het aanbod werd onderdrukt met de enige natuurlijke “oplossing” voor prijsstijgingen naarmate de vraag oploopt.

Het is echter oom Jerome die hier de grootste factor is. Dat wil zeggen, Jerome Powell en de Federal Reserve, die meer Amerikaanse dollars hebben gedrukt dan ooit in de geschiedenis. Dit staat bekend als kwantitatieve versoepeling en is een programma dat geld in de economie pompt om de vraag en de groei te simuleren.

Natuurlijk betekent meer geld drukken dat de waarde van bestaand geld daalt. Dat is precies wat er is gebeurd. En als geld minder waard is, zijn goederen meer waard. Bingo. Soms hoeven dingen niet al te ingewikkeld te zijn.

Hoewel het drukken van geld allemaal goed en wel was om de economie na de pandemie weer op de been te krijgen, is de omvang van de gedrukte dollars zo groot dat de inflatie uit de hand is gelopen.

De reactie van de Fed hier is wat sindsdien de markten heeft doen tuimelen. Om de inflatie in toom te houden, moet liquiditeit uit de economie worden gehaald, in plaats van te worden geïnjecteerd zoals voorheen. Dat betekent dat kwantitatieve versoepeling voorbij is en dat we in plaats daarvan worden getroffen door renteverhogingen. Hierdoor stijgen de kosten van lenen, wat de economische groei vertraagt. De kosten voor het aflossen van creditcardschulden, autoleningen, persoonlijke leningen enzovoort nemen ook toe.

De Fed heeft tot dusver vier keer de rente verhoogd in 2022, met een rente die momenteel op 2,25%/2,5% staat. Op dit moment lijkt het waarschijnlijk dat er in september opnieuw een stijging zal plaatsvinden, ondanks de iets lagere inflatie die deze week werd aangekondigd.

Dit is echt de moeilijkste vraag om te beantwoorden.

Laten we dit eerst historisch bekijken. De gemiddelde daling in de berenmarkten sinds de Tweede Wereldoorlog (laten we de Grote Depressie en al het andere vooroorlogse buiten beschouwing laten) is 33%. De daling van piek tot dal was dit jaar, op zijn dieptepunt, een schaduw van meer dan 24%.

Maar dit klimaat is enigszins uniek, omdat de omvang van het drukken van geld zo groot is. Uiteindelijk zal de timing voor wanneer we terugveren (ervan uitgaande dat het herstel nog niet heeft plaatsgevonden) worden bepaald door de actie van de Fed.

Sommige analisten zijn van mening dat de inflatie haar hoogtepunt heeft bereikt, maar de meerderheid verwacht verdere pijn. Dit zou verdere renteverhogingen en een verdere onderdrukking van de economie kunnen betekenen. Zodra deze stijgingen door de economie rimpelen, zullen de winstprognoses dalen en zal de recessie toeslaan (of harder toeslaan, als je wilt zeggen dat we er al zijn). De kernvraag is dan:

“Kan de Fed de geldprinter dan weer opstarten?”

Waarschijnlijk zal de politiek hierin meegaan. Vergeet niet de tussentijdse verkiezingen die dichterbij komen, noch de historisch lage waardering van Joe Biden. Ook relevant is het feit dat Powell en de Fed nog steeds, ondanks het volhouden dat ze van plan zijn de inflatie koste wat kost terug te dringen, geen nare recessie willen veroorzaken.

Huisvestingsgegevens, werkloosheidsgegevens, inflatiegegevens kunnen hier (weer) roet in het eten gooien. Nog een andere onstabiele situatie is de Russische oorlog – Poetin zou iets kunnen doen om de hele zaak in de war te brengen. Olie is intrinsiek verbonden met de gebeurtenissen in Oekraïne, en ik schreef een paar maanden geleden over hoe cruciaal olie kan zijn met betrekking tot het timen van marktbodems.

Het antwoord dat je niet wilt horen, zij het het juiste, is dat niemand weet of we het dieptepunt hebben bereikt. Er zijn gewoon te veel macrovariabelen in de mix hier. Ik heb het gevoel dat we meer bloed te geven hebben, maar ik had ook het gevoel dat Leicester in 2016 zou degraderen en negen maanden later wonnen ze de Premier League.

Wat ik wil zeggen is dat het enige dat we zeker weten, is dat het historisch gezien een goed moment is om te kopen na een daling van deze omvang. U hoeft alleen maar omhoog te scrollen naar de S&P-grafiek die hierboven is uitgezet om dit te zien. Natuurlijk – de opname kan erg vervelend worden, en misschien geven we zelfs 33% meer.

Maar de keerzijde is dat het, met een tijdshorizon die lang genoeg is, er bijna gegarandeerd bovenuit zal stijgen in de komende jaren – vooral als je bedenkt dat het onwaarschijnlijk is dat de Fed aan de zijlijn blijft staan als het echt slecht gaat. Persoonlijk ben ik midden twintig en heb ik de komende jaren geen grote aankopen gepland, ik voel me comfortabel met het risico / de beloning hier, en met de geschiedenis aan mijn kant en mijn tijdschema duidelijk, is het prima voor mijn situatie.

Ik denk dat het nuttig is om dit vanuit het oogpunt van verwachte waarde te bekijken. Met een tijdshorizon die lang genoeg is – en dat is de sleutel – is het een mooi moment om te kopen. Maar iedereen is anders, met verschillende financiële doelen, risicotoleranties en tijdshorizonten. Als jouw tijdshorizon niet op lange termijn is, is het een heel ander verhaal. Of om het bovenstaande artikel in drie woorden samen te vatten: ik weet het niet.